اشعار جلالالدین رومی با زیبایی ترانهای و بینش معنوی، درک عمیق از رنج انسانی که در کنار شور و شیدایی وجد وجود دارد، پس از تقریباً هشت قرن همچنان مرتبط هستند و مخاطبان معاصر معانی جدیدی در آنها پیدا میکنند. اشعار مولانا، آسمانی و زمینی، عرفانی و جسمانی را گرد هم می آورد تا یک منظره رنگارنگ و زنده از تصاویر شعری خلق کند. در حالی که بسیاری از «ترجمههای» اخیر سعی کردهاند به شعر مولانا حس و حالی هیپیوار بدهند و آن را از گوهر اصلیاش تهی کنند، فرخ نگهبان دھوندی تلاش میکند زیبایی و احساس ابیات را آشکار کند و در عین حال از وزن اصلی آن تقلید کند. ترجمههای دھوندی اصطلاحی مدرن به اشعار میبخشند و با دقت زمینه مذهبی آنها را حفظ میکنند.